45e Estafetteblog met Daan en Elske

Ons Oosterwold avontuur begon door een verlangen om als Amsterdamse vriendenclub ergens een plek te vinden waar we samen oud konden worden, en waar we onze kinderen konden zien opgroeien. Hoewel van dat laatste bij ons toen nog niet eens sprake was. De totaal overspannen huizenmarkt, waar we in Amsterdam uiteraard middenin zaten, maakte het onmogelijk om daar te blijven – tenminste wanneer je ook nog enigszins betaalbaar en comfortabel wilde wonen.

Dus organiseerden we in 2017 een ‘Find A Home’ meeting, waarin alle mogelijkheden gedeeld en besproken mochten worden. Met zijn allen naar Brabant, het oosten van het land, of zelfs naar het buitenland. Ideeën waren er wel, maar geen ervan leek realistisch. Totdat een van de aanwezigen opperde om ons in te schrijven voor ‘Oosterwold’, die daar weer via een collega lucht van had gekregen. Leuk detail: die collega, die we toen nog niet kenden, is nu onze buurvrouw :).

Zonder precies te weten wat het was, vulden we allemaal die week het intakeformulier in. Een half jaar later ontvingen we bericht dat we ‘een stip mochten zetten’. Pas toen beseften we ons wat voor prachtkans we hadden gekregen, en ging het balletje rollen. Na een proces van enkele maanden, met wat afvallers en nieuwkomers, hebben we in eerste instantie met 6 initiatieven (allen goede vrienden van ons) onze plannen verwezenlijkt. Dit is een proces geweest van enkele jaren, waarin we ieder onze afzonderlijke afwegingen en uitdagingen hadden, maar ook gezamenlijk veel keuzes moesten maken die impact zouden hebben op ons uiteindelijke leven in Oosterwold. Uiteraard ging dit gepaard met de nodige stress en emotie, maar bovenal herinner ik het me als een hele bijzondere en waardevolle tijd, waarin we als vrienden nog dichter naar elkaar zijn gegroeid.

Het ontwerpen van ons huis vonden we een heel tof en organisch proces, en we hadden een super goede klik met onze architect Daniel Kleine Schaars. Het bouwproces was best pittig. We hebben eerst een jaar in een stacaravan (officieel een ‘chalet’) gewoond, waar we in trokken met ons dochtertje van destijds een maand of 2. Op de kavels om ons heen woonde nog niemand. Heel romantisch en knus, maar ook met de nodige uitdagingen. Aan de afbouw van het huis heb ik zelf behoorlijk wat gedaan, waardoor we toch zeker een jaar of anderhalf vrij weinig vrije tijd hebben genoten. Dit heeft uiteraard zijn weerslag op je lichaam, geest en relatie, maar het resultaat mag er zijn! We zijn overigens zeer te spreken over onze Litouwse aannemer Houseda, met wie ik zo’n goede klik had dat ik ze inmiddels ook heb geholpen met wat klussen in de buurt.

Afgelopen jaar hebben we er nog een zoontje bij gekregen, dus we wonen nu met zijn 4en in ons huis. Het ontwerpen en bouwen van ons eigen huis, op een gigantisch stuk land, met alleen maar vrienden als buren, is iets waar we elke dag dankbaar voor zijn. Om nu te zien hoe ons dochtertje speelt en samenleeft met de kinderen van een aantal van onze beste vrienden, is eigenlijk bijna onbeschrijfelijk.

Gedurende het proces kwamen er nog 4 bevriende stellen bij. Inmiddels wonen we dus met 10 bevriende stellen bij elkaar (!), waarmee we lief en leed delen. Dat is dan nog even los van alle fantastische, lieve en inspirerende Oosterwolders die we hier hebben mogen leren kennen. Hier wonen voelt nog dagelijks als onwerkelijk, alsof we ‘de loterij’ hebben gewonnen. Ik denk dat we dat gevoel nog heel lang vast zullen houden.