5e blog Lioba Wattimena: “Toen begon het werk pas echt”

Voordat ik begin aan een klein stukje van ons verhaal zoek ik terug naar onze startdatum. Ik kan niks concreets vinden, maar de groepsapp die wij hebben aangemaakt met mijn familie, om mooie voortgangsfoto’s te delen is gestart op 31-08-2015. Jeetje, als ik die datum hardop zeg schrik ik toch een klein beetje. 3,5 jaar verder. Ik was toen blijkbaar net 22 jaar, behoorlijk wat gezondheid dingetjes achter de rug en in een leuke relatie. Nu 25, gelukkig nog steeds dezelfde relatie en met een dochter van bijna twee erbij, alleen wonen we nog steeds niet in ons huis. Wat een weg is het geweest en we zijn er nog niet.

Buitenkans
In 2014 had mijn moeder een artikel in de krant gelezen over buiten wonen in Oosterwold. Dit had zij doorgestuurd naar mijn broer die samen met zijn gezin op zoek was naar een plek om te settelen met meer ruimte. Zij waren serieus al aan het overwegen naar België of Duitsland te gaan. Deze stap hadden zij nog niet gezet omdat ze toch wel echte familiemensen zijn en je dan wel een aantal uur moet rijden voor een gezellig kopje koffie. Dus deze kans leek ideaal. In ons eigen vertrouwde Almere (waar ik ook geboren ben). Een buitenkans om zo dichtbij te blijven, centraal in NL en ruimte om je heen.

Het klinkt zo simpel
Zo is het dan begonnen. Zij zijn zich gaan oriënteren. De projecten van Daan Fröger en Jos Abbo maakten zeker kans, maar voor hetzelfde geld maar wel meer eigen werk kon er een geheel eigen initiatief komen. Ha dit klinkt zo simpel maar hier gingen natuurlijk maanden overheen. In 2015 waren zij dus nog steeds aan het begin van hun reis met stip nummer 15 waren ze er echt vroeg bij. Bij mij knaagde het ook dus zijn we gaan praten en kijken wat de mogelijkheden waren. Mijn partner en ik hadden beiden geen vast contract en zoals je kunt lezen piepjong. Toch hebben we de sprong genomen. We hebben de kavel vergroot met 1400 m2 hierdoor hadden we gezamenlijk een stuk grond van 4400 m2. Wij konden al geen landbouwgrond meer kopen. Dat geluk had mijn broer nog wel.

Mooie mensen om mij heen
Toen begon het werk pas echt, een weg aanleggen met mensen die je niet kent, archeologisch onderzoek, sonderingen en oh ja een huis ontwerpen…Omdat wij nog geen hypotheek konden krijgen hebben we ons eerst gefocust op het proces van mijn broer. Veel vertraging door archeologische vondsten op de kavel, frustraties over de nutsen en nog heel wat negatieve gevoelens die boven komen borrelen.

Maar toen in oktober 2017 was het zo ver en werd het casco neergezet. Ik heb een traantje gelaten en het was nog niet eens mijn huis.
April 2018 zijn wij in een caravan getrokken en woonden al op de grond. Zo woonden wij er alsnog sneller dan mijn broer.
In september hebben wij de grond laten splitsen en precies 1 jaar later in oktober 2018 werd ons casco neergezet door dezelfde aannemer.

We zijn er nog niet maar oh wat ben ik hier gelukkig. Dit is mijn droomhuis aan het bos met een heleboel hele mooie mensen om mij heen.