30e-blog Mirja en Jop: Met z’n allen bouw je een huis

Precies 2 jaar geleden zijn onze heipalen in de Oosterwoldse klei geslagen. Maar het hele avontuur begon voor ons in de zomer van 2017 toen op het Amsterdamse Bajesdorp festival twee keer, los van elkaar, bekenden naar ons toe kwamen en zeiden “Heej! Wij hebben een gek idee en misschien zijn jullie wel geïnteresseerd. Kennen jullie Oosterwold?”.

Ecologisch droomhuis

En zo is eigenlijk het allereerste zaadje geplant. We waren toen net een tijd bezig geweest met een groep vrienden om een oud bedrijfsgebouw aan te kopen om te transformeren naar een woon/werkpand, maar met ons beperkte budget konden we uiteindelijk niet op tegen de verziekte woningmarkt in Amsterdam.

Toen we over Oosterwold hadden gelezen kwamen we erachter dat deze wijk een heel mooi plan is en zijn we vervolgens samen met onze nu Oosterwold buren, Ayelet, Slawo en Lilith, aan de slag gegaan. Met hulp van architect Rob Bollen (MA-architecten) hebben we ons eigen, zo ecologisch mogelijke droomhuis ontworpen. Een huis met een houten constructie, houtvezelisolatie, geleemstuukte muren en een groen dak. En na een aantal hele spannende beren op de weg hebben we op 30 april 2020 de grond kunnen kopen. Daarna kon het echt beginnen!

Vanaf het moment dat we de geleende caravan van Mirja’s ouders op ons kavel hadden staan voelt dit al als thuis. En nu wonen we al bijna 2 jaar in een tijdelijke studio in onze werkplaats/atelier-loods. We willen nog een paar dingen afmaken, en dan kunnen we in ons echte huis gaan wonen.

We wilden zoveel mogelijk zelf doen, echt snappen hoe je een huis bouwt en alles dat erbij komt kijken. Maar zelf doen is samen bouwen;

Samen met z’n tweetjes,
Samen met de buren,
Samen met familie en vrienden,
En gelukkig ook samen met professionele huizenbouwers van Timmer aan de Zaan voor de bouwbegeleiding en (te) moeilijke dingen als het dak. Want behalve een boomhut of 2 hadden we nog nooit een huis gebouwd.

Puzzelen

Van te voren hadden we niet verwacht dat bouwen ook zoveel puzzelen is. Of het nu gaat over hoe we een 7 meter hoog frame omhoog krijgen, hoe de rioolbuizen moeten lopen, of hoe we het huis gaan verwarmen. Het maakt het bouwen nog leuker. We waren regelmatig in gesprek met allerlei buren over hoe zij iets hadden gebouwd of opgelost, zo kon je lekker bij elkaar afkijken en inspiratie opdoen. Een fijne manier van je buren leren kennen. En als we even hulp nodig hadden was er altijd wel iemand die even wilde helpen. Dat is een fijne buurt om in te wonen.

En nu staat er een huis! En hebben we elke balk, elk stuk iso, elke rioolpijp, gewoon elk onderdeel van ons huis, zelf in onze handen gehad. Het is zo leuk om er stap voor stap bij te zijn. Zo groeide ons thuis langzaam tot een echt huis. En dan is het nog bijzonderder dat er op hetzelfde moment een Yuuki in Mirja’s buik aan het groeien was.

Bij elke nieuwe stap die we namen dachten we “ja, nu is het een huis”. En na elke stap zeggen we steeds “ja, dit is een heel fijn huis”.

Er is nog steeds een hoop te doen, en als het huis helemaal af is, is er ook nog die enorme lap stadslandbouw waar we een permacultuurtuin met moestuin, voedselbos en natuurspeelplaats willen aanleggen. We willen een tuin waar je in kan verdwalen, voor zowel ons als voor de beestjes. We gaan hier nooit meer weg, dus we hebben alle tijd.

Mirja, Jop & Yuuki