11e blog estafette Eric Kooijman

“Oosterwold voelt als een mini-samenleving”

In deze bijzondere tijden waarin de hele wereld wordt beïnvloed door de gevolgen van de corona pandemie hebben we ons in Oosterwold ook aangepast. En wat is het dan een luxe om zoveel ruimte om je heen te hebben. Terwijl veel mensen in de stad hun leefruimte drastisch ingeperkt zien hebben wij het bos om even in te wandelen, de enorme tuin waar de kinderen gewoon kunnen blijven spelen en de buurt om ons heen waarmee we op anderhalve meter ‘gewoon’ het paasfeest konden vieren. Nu ik elke dag vanuit huis werk en Oosterwold bijna niet meer verlaat voelt het nog meer als een mini-samenleving en lijkt de rest van de wereld ver weg.

Samen ontdekken hoe het anders kan
Een voor ons belangrijk onderdeel en voorbeeld van die mini-samenleving is de Oosterwoldschool Sofia. In 2016 kwamen we in aanraking met dit initiatief, een particuliere vrije school. Een school die helemaal past in Oosterwold – mensen maken de stad – want mensen maken deze school. En voor ons kwam het precies op tijd. Onze dochter was 4 jaar. Mijn vrouw stond al jaren voor de klas en wij hadden onze twijfels over het onderwijssysteem. De prestatiecultuur, de grote klassen en het vele toetsen. Het onderwijssysteem zelf staat vaak centraal terwijl het om de kinderen zou moeten gaan. En toen kwamen we erachter dat je het ook gewoon helemaal anders kan doen. We sloten ons aan bij het initiatief en bouwden samen met andere ouders en leerkrachten de school. Een kleine school aan de bosrand met leerkrachten die vrij zijn in het onderwijs, kinderen die de aandacht en ruimte krijgen die ze nodig hebben en ouders die hun handen uit de mouwen steken om alles mogelijk te maken. We voelden meteen dat alles klopte en onze dochter (nu 8 jaar) heeft er al vele avonturen beleefd. Elke dag het bos in, eetbare planten zoeken, dierensporen zoeken maar ook met alle aandacht van de meester leren lezen en schrijven op haar eigen tempo. Samen ontdekken we hoe het anders kan. En dat geldt eigenlijk voor heel Oosterwold.

Nieuwe tradities
Vanaf het moment dat ik voor het eerst Oosterwold bezocht voelt het al als een andere wereld. Oosterwold bestond toen nog uit vier yurts in de hoek van een akkerveld. Daar bezochten we de zus van mijn vrouw met haar gezin en proefden van het idyllische leven in de natuur en met de natuur. Ze waren één van de eerste Oosterwolders en bouwden het prachtige Bosveld. Negen woningen in een lang gebouw van glas en hout. En zoals in het vorige blog van mijn buurvrouw Sara al te lezen was volgde ‘onze’ kopie Bosveld 2 snel daarna. Zonder dat we er misschien bewust naar op zoek waren groeide de mini-samenleving die Oosterwold heet. Met de buren om onze kavel heen, veel met kinderen in dezelfde leeftijd, werden we al snel onderdeel van een soort buurtschap. Er ontstaan spontaan samenkomsten met oudjaar, Pasen, huisfeestjes, maar ook wekelijkse yogagroepen, bootcamp en een koor. Maar ook ontstaan er nieuwe tradities zoals kinder-oud-en-nieuw (aftellen om 19:30u) of meal-trains (nadat je kindje is geboren, wordt er door de buurt wekenlang dagelijks voor je gekookt).

‘Thuiskomen’ krijgt nieuwe dimensie
Ondertussen wordt het contrast met de ‘buitenwereld’ steeds groter. Ik kende natuurlijk altijd al het gevoel van thuiskomen maar in Oosterwold krijgt thuiskomen een totaal nieuwe dimensie. Die unieke combinatie van ruimte, natuur, blije kinderen en lieve mensen. Mensen waarvoor de term ‘buren’ niet volstaat. De mensen in ons buurtje zijn gevoelsmatig een combinatie van ‘familie’, ‘vrienden’ en ‘buren’. Een nieuwe term hiervoor heb ik nog niet kunnen bedenken. Samen met deze mensen creëren we een nieuwe manier van samenleven. Duurzaam, sociaal, vredig en groen. De samenleving van de toekomst.

Eric woont met zijn vrouw Renee en dochters Steffie (8) en Pleun (3) aan de Henri Bergsonweg. Hij is de 11^e initiatiefnemer van deze vlog & blog-estafette over ervaringen met zelf bouwen in Oosterwold.