21e blog Petie Zantvoort

Voor een deel zelfvoorzienend zijn heeft ons vanaf het begin aangesproken

Mijn overbuurvrouw Mariken de Vries vroeg me om deze volgende blog te schrijven, dankjewel Mariken. Ons huis in Dordrecht, waar we zo’n twintig jaar met veel plezier hebben gewoond, was te groot geworden na het uitvliegen van onze kinderen, en we dachten na over kleiner, groener en vooral duurzamer wonen.

We hadden nooit gedacht aan Almere, maar via onze jongste zoon kwamen we in 2017 terecht bij Sustainer Homes, en via hen in Oosterwold. Zij waren samen met Jorien van Santen (Leukehuizen) bezig met een project dat bestond uit een aantal woningen rondom een gezamenlijke binnentuin, en we waren enthousiast. Op de plek waar gebouwd zou gaan worden lag een mesthoop, en het verwijderen daarvan liet zo lang op zich wachten, dat het project uiteindelijk niet door ging. Niet veel later kregen we een niet-meer-verwacht telefoontje van Jorien. Zij had op een door haar aangekocht kavel plaats voor een aantal huizen. Een prachtplek tegen het Kathedralenbos aan. We waren nog enthousiaster.

Een spannend en creatief proces
Samen met de architecten van Woonpioniers zijn we gaan kijken hoe we onze wensen vorm konden geven, houtbouw, veel zonnepanelen, veel contact met buiten, levensloopbestendig. Een spannend en creatief proces met, weten we nu, een resultaat om gelukkig van te worden.

In de zomer van 2018 hebben we met Jorien en onze toekomstige buren een picknick gehad op het distelveld i180, en dat was het begin van een fijn gevoel van verbinding, waardoor we ons als Dordtenaren al niet meer zulke vreemdelingen voelden.

De bouw was een taai proces met de nodige vertragingen en perikelen, maar in begin 2019 werd ons huis dan toch ruwbouw opgeleverd. Na een aantal maanden hard werken zijn we in juli 2019 met onze twee Weimaraners naar Oosterwold verhuisd. Sinds eind 2020 is het huis in orde, en heeft het zelfs van de kinderjury van de KAF-architectuurprijs de eerste prijs gekregen. Maar belangrijker, we zijn dankbaar dat we onze wensen hebben kunnen vervullen en elke dag het plezier ervaren van deze plek.

De andere negen huizen op ons kavel zijn klaar, de tuinen krijgen vorm, de kavelweg, het helofytenfilter, de doorwaadbare zones, het ‘Jorienplantsoentje’, het wordt hier steeds mooier. En straks nog een voedselbos voor de deur!

‘Eetbare’ tuin
Nu is er tijd voor onze ‘eetbare’ tuin. Het idee om ook waar het ons voedsel betreft voor een deel zelfvoorzienend te zijn heeft ons vanaf het begin aangesproken. Ik heb me verdiept in de principes van permacultuur. Het wonderlijke is, dat hierin voor mij alles samenkomt. Het is heel inspirerend om te zien hoe veel van de principes die ik in mijn werk als klassiek homeopaat al jaren toepas, ook hier weer opgaan: autonomie, meewerken met de natuur, gebruik maken van het zelf herstellend vermogen, het gebruik van natuurlijke, zachtwerkende middelen om verstoringen op te heffen met een duurzaam, gezond evenwicht tot gevolg.

Het zal nog een tijd duren voordat we dat evenwicht in de tuin bereikt hebben, maar intussen eten we al heel wat gezonde, biologische groenten en fruit van eigen grond. Laat het voorjaar maar komen.